Imaginy with One Direction.: 4. Imagin z Lou dla @PolandNeeds

Jest godzina 17.00. Za chwilę idziesz z Louis'em do kina. Przyjaźnicie się, chociaż uczucie, które was łączy, nie zadawala Cię. Lou sprawia, że uśmiech na Twojej twarzy gości cały czas. To on pomaga Ci rozwiązywać wszelakie problemy. Gdy przychodzisz do niego z kolejną rozterką miłosną, zawsze pociesza Cię i mówi, że kiedyś na pewno spotkasz drugą połówkę i będziecie żyć szczęśliwie. Tylko, że nie wie, że to on jest osobą, na której najbardziej Ci zależy i że chciałabyś być właśnie z nim. Boisz się wyznać mu prawdę, bo jesteś pewna, że zepsuje to waszą przyjaźń. Przyjaźń damsko-męska kończy się dość często "wpadką". Mówiąc wpadka, mam na myśli miłość. W końcu któraś ze stron poczuje wielką miłość do drugiej osoby. Pomyśl sobie. Spotykasz się z kimś prawie codziennie, dzielicie się sekretami, wspólnie rozmawiacie na najbardziej osobiste tematy i jak można nie zakochać się w takiej osobie? Długo rozmyślałaś nad tym, co powinnaś zrobić. Wyznać mu miłość czy nie? Miałaś już dość ciągłego ukrywania swoich uczuć. Mama zawsze tłumaczyła Ci, że gdy się kogoś kocha, trzeba mu to powiedzieć zanim będzie za późno, zanim ten ktoś odejdzie i zostawi nas na zawsze nieszczęśliwych. Ilekroć chciałaś powiedzieć szatynowi prawdę, powstrzymywałaś się. Dziś była już 16 rocznica waszej znajomości. Doszłaś do wniosku, że to odpowiedni moment na wyznanie miłości. Około 17.00 Lou zadzwonił do Ciebie i poprosił, żebyś zaszła po niego, bo się nie wyrobi. 10 minut później byłaś już pod jego domem. Otworzył Ci ubrany w garnitur.

- "Hej, Loue. Wyglądasz świetnie"

- "To samo mogę powiedzieć o Tobie, T.I" - powiedziałaś, po czym przywitałaś się z nim buziakiem w policzek, tak jak zwykliście to robić zawsze. "Ale czy zwykli przyjaciele całują się w policzek?" - pomyślałaś sobie.

- "Będziesz tu tak stać czy wejdziesz do środka?" - Z rozmyśleń wyrwał Cię głos Lou. Weszłaś, a chłopak kazał Ci poczekać na niego w salonie. Rozsiadłaś się na kanapie i włączyłaś telewizor. Do Twoich uszu dobiegł głos Lou'iego rozmawiającego przez telefon "Kurcze, a jak mi się nie uda? Jak powie, że nie odwzajemnia mojego uczucia? Wiesz przecież, że nasza przyjaźń się wtedy rozpadnie, a ja bez niej nie przeżyję". Postanowiłaś wejść do kuchni. Widok, który ujrzałaś zdziwił Cię bardzo. Na stole, który był przykryty pięknym obrusem, paliły się różnokolorowe świece, a w wazonie stały prześliczne, czerwone róże. Lou skończył rozmawiać przez telefon, odwrócił się i wtedy Cię zauważył. Uśmiech znikł z jego twarzy i smutnym głosem powiedział:

- "Jak dużo słyszałaś?"

- "Wystarczająco.. A więc kochasz mnie?"

- "T.I, tak. Kocham Cię już od dawna, od momentu, w którym Cię poznałem. Byłem wtedy czteroletnim gówniarzem, ale zawsze byłaś moją ulubioną koleżanką i to Tobie oddawałem lizaki, które mama mi kupowała"

- "Pamiętam, Lou. Tego nie da się zapomnieć, ale.. Muszę przyznać Ci się, że.." - powiedziałaś, a w oczach chłopaka pojawiły się łzy.

- "Że mnie nie kochasz, wiedziałem. Mogłem Ci tego nie mówić, teraz na pewno nie będziesz chciała mieć takiego przyjaciela. Przyjaciel jak sama nazwa mówi, lubi Cię, bardzo lubi. Ja chyba lubię Cię aż za bardzo, ja Cię kocham. Całym swoim sercem i całą swoją duszą. Gdybym tylko mógł sprawić, że odwzajemnisz moje uczucie, zrobiłbym wszystko.." - chłopak na dobre rozpłakał się. Wyjęłaś z torebki chusteczki i wytarłaś jego twarz z łez. - "Po co to robisz? Po co sprawiasz, że zakochuję się w Tobie jeszcze bardziej?" - usłyszałaś. Po jego tonie głosu wywnioskowałaś, że był naprawdę zły na Ciebie.

- "Bo Cię kocham, głuptasie. Kocham całym swoim sercem i całą swoją duszą" - powtórzyłaś słowa chłopaka. Lou przyciągnął Cię bliżej siebie i objął w pasie. Mierżwiąc Twoje długie, blond włosy, składał delikatne pocałunki na Twoich ustach. Później splótł wasze dłonie w jedność i wyszeptał "Dziękuję, T.I. Jesteś niesamowita, wiesz? Może zjemy teraz kolację? Pewnie już wystygła."

- "Z przyjemnością, Kochanie" - odpowiedziałaś i przytuliłaś mocno chłopaka.